ενος κακου μυρια επονται - η βροχη, η πτηση και το ατυχημα

ειχαμε ολη την προηγουμενη εβδομαδα για να απογειωσουμε το FITE αφου ειχαμε ολοκληρωσει ολες τις ετοιμασιες. περιμεναμε να δουμε μια ασπρη μερα. την ασπρη μερα δεν την ειδαμε...

το πρωτο κακο: η ασταματητη βροχη (ή ο ανεμος).
για να μπορεσει να απογειωθει αυτο το πραγμα πρεπει να μην βρεχει και πρεπει ο ανεμος να ειναι πολυ αδυναμος. ολη την προηγουμενη εβδομαδα οταν δεν εβρεχε φυσαγε και οταν φυσαγε εβρεχε και απο πανω. που εισαι ηλιολουστε βραζιλιανικε ουρανε;; μεχρι τωρα στα ωπα ωπα μας ειχες, τωρα θυμηθηκες να βρεξεις;; ε; ε; Ε;

το δευτερο κακο: η αναβολη της πτησης.
η πτηση λοιπον ακυρωνεται (προς το παρον). ολοι μεσα στην μαυρη καταθλιψη. τα εισητηρια μας τα οποια ειναι για αυριο δεν αλλαζουν μας αναγκαζουν να φυγουμε απρακτοι. (οκ οχι τελειως, ειναι ρυθμισμενο και κουρδισμενο. απλα μια καλη μερα ζηταει και αυτο το κακομοιρο για να πεταξει).  αυτο εχει ως συνεπεια να πρεπει να γυρισει ο καθηγητης μαζι με τους διδακτορικους τον μαρτιο που θα εχει παλι καλο καιρο η περιοχη για να το πεταξουν το ρημαδι.

αμοιρο FITE, αυτο ηταν το πιο ψηλα που εφτασε. μην κλαις, θα πεταξεις τον Μαρτιο

το τριτο κακο: το ατυχημα
μεσα στην μαυρη καταθλιψη λοιπον και με τον καιρο να λυσσομαναει, ξεκινησαμε να γυρισουμε στο ξενοδοχειο. μπαινω στο αυτοκινητο που οδηγουσε ο καθηγητης. ξεκιναμε κουτσα στραβα να φυγουμε. να μην φαινεται τιποτα απο το τζαμι, ειχε σκοτινιασει απο την πολλη βροχη. δεν κανουμε 20 μετρα και...

η ροδα μεσα στο χαντακι....


αυριο ειναι η μερα που επιτελους γυρναμε στην Ιαπωνια. χωρις να θελω να γινω υπερβολικος νιωθω πως ολο αυτο το μηνα ενιωθα σαν να ημουν στη limbo. νιωθω οτι θα γυρισω στην Ιαπωνια και θα πρεπει να ξανασυνηθισω τον κοσμο των ζωντανων.

οι στοχοι που ειχα πριν ερθω στην Βραζιλια (με σειρα σημαντικοτητας)
1. να παω στο Ριο ντε Τζανεϊρο να δω εναν φιλο μου που εχω πολλα χρονια να δω
2. να παω στο Σαο Παολο
3. να δω τον νυχτερινο ουρανο του Νοτιου Ημισφαιριου
4. να πεταξει το FITE

...φοβερη επιτυχια, μονο να παω στο Σαο Παολο καταφερα.

τα λεμε την Πεμπτη οταν φτασω στην Ιαπωνια. (σπιτι μου σπιτακι μου)

ιαπωνικα περιεργα 3

το αρκουδακι και το αλογο εγκρινουν τα ιαπωνικα περιεργα

στα ιαπωνικα ο αριθμος 4 ειναι ομοηχος με την λεξη θανατος. Shi
στα ιαπωνικα ο αριθμος 2 ειναι ομοηχος με την προθεση προς. ni
αν γραψεις σε πινακιδα για παραδειγμα 4.2 αυτο διαβαζετε ως: Shi ni ή αλλιως προς τον θανατο.
Πιο ειναι το περιεργο εδω; Στα νοσοκομεια στην ιαπωνια συνηθως δεν υπαρχει 4ος οροφος. (ο οροφος μετα τον 3 λεγεται 5ος :) ). Αν υπαρχει 4ος οροφος δεν υπαρχει δωματιο 4.2, απο το δωματιο 4.1 παμε στο δωματιο 4.3. Παραφροσυνη;;;; 


Στην Ιαπωνια ειναι κακη τυχη αν σου σπασει η τσατσαρα σου.


Στην Ιαπωνια δεν υπαρχουν ταυτοτητες. Οι πιο πολλοι χρησιμοποιουν το διπλωμα του αυτοκινητου ως ταυτοτητα και μερικοι το διαβατηριο.

Χαρούκι Μουρακάμι Harumi Murakami 春樹村上

Με αφορμη μια ερωτηση που μου ειχε γινει για το πως βλεπουν οι Ιαπωνες τον Haruki Murakami και με αφορμη την μεταφορα του “Νορβηγικου Δασους” στον κινηματογραφο, το σημερινο post εχει να κανει με τον πιο διασημο συγχρονο Ιαπωνα συγγραφεα. (και με μια δικια μου απορια)

την μερα που πεταξα για βραζιλια αγορασα απο το αεροδρομιο ενα βιβλιο του μουρακαμι που δεν ειχα διαβασει.

λεγεται dance dance dance.

να πω για αλλη μια φορα οτι δεν το κανω επιτηδες να μου αρεσουν τα ιαπωνικα προϊοντα καθε λογης, απλα συμβαινει.

οι ιστοριες που γραφει παρουσιαζουν μια πραγματικοτητα στην οποια υπαρχουν καποια “μαγικα” στοιχεια (οπως τα post του Vam33), τις οποιες οπως τις παρουσιαζει φαινονται τοσο φυσικες.

σε ενα βιβλιο του που ειχα ξεκινησει να διαβαζω, ελεγε για εναν ανθρωπομορφο βατραχο ο οποιος ειχε ερθει για να σωσει το τοκυο (αυτο ειναι το πιο εξωφρενικο παραδειγμα)

αλλα οπως το παρουσιασε μου φανηκε τελειως φυσικο. α, ναι βεβαια υπαρχουν ανθρωπομορφοι βατραχοι, σκεφτηκα

εχω διαβασει 5 βιβλια του, ας τα βαλω σε μια σειρα:

1. Το κυνηγι του Αγριπροβατου
2. Ο ελεφαντας εξαφανιζεται
3. Το Νορβηγικο δασος
4. Dance Dance Dance
5. Το κουρδιστο πουλι

τα 3,4,5 δεν σημαινει οτι δεν ηταν καλα απλα τα 1 και 2 τα βαζω ενα τσικ παραπανω.

τωρα θελω να διαβασω και αλλα βιβλια του που δεν εχω διαβασει...αλλα να βρω μουρακαμι στην λορενα και στα αγγλικα λιγο δυσκολο.

το πιο νορμαλ θα ελεγα ειναι το νορβηγικο δασος και το πιο κουφο ο ελεφαντας εξαφανιζεται (ειναι ουσιαστικα 17 ιστοριες)

Οι ερωτησεις μου ειναι οι εξης:

Εχει διαβασει κανεις το κυνηγι του αγριοπροβατου; δεν ειμαι σιγουρος οτι καταλαβα τι εγινε στο τελος και θελω να με φωτισει καποιος!

Εχει δει κανεις το Νορβηγικο Δασος; αν και απο οτι διαβαζω πρεπει να εχει παιξει μονο στο φεστιβαλ της Βενετιας μεχρι τωρα. 

και για να απαντησω και στην ερωτηση πως βλεπουν τον Murakami οι ιαπωνες,

το δειγμα ιαπωνων που εχω εδω μαζι μου δεν ειναι και οτι καλυτερο για να μιλησεις για λογοτεχνια (επισης ουτε για μουσικη μπορεις να μιλησεις αφου μετα απο ερωτηση μου για το τι μουσικη ακουνε....η απολυτη σιωπη. ρωτησα 4 και οι 3 ειπαν οτι δεν ακουνε μουσικη....επιστημονες....). καλυτερα να πιαστουμε απο το οτι το τελευταιο του βιβλιο ξεπουλησε την πρωτη μερα κυκλοφοριας του στην Ιαπωνια. 

Οταν τους ειπα οτι ειναι αρκετα διασημος στην Ελλαδα διεκρινα μια χαρα αλλα δεν τους ειδα να πετανε και την σκουφια τους.

FITE - μια εβδομαδα πριν την πτηση.

Μια εβδομαδα πριν απο την προγραμματισμενη πτηση.

Απο 13 Δεκεμβριου μεχρι 17 θα ειναι οι μερες που θα μπορουμε να απογειωσουμε το FITE. Αν ο καιρος δεν ειναι καλος αυτες τις μερες τοτε ή η πτηση θα αναβληθει ή θα πρεπει να μεινουμε κι αλλο στην Βραζιλια….

Απο εχτες χωριστηκαμε σε 2 ομαδες, μια για την ημερα και μια για την νυχτα ετσι ωστε να μην χανουμε χρονο, δουλευοντας 24 ωρες.

αυτο ειναι το FITE. στην φωτο φαινεται πιο μικρο απο οτι ειναι νομιζω. ολο αυτο το πραγμα θα δεθει σε ενα αεροστατο διαμετρου 150μετρων. Θα πεταξει περιπου 20 με 30 χιλιομετρα πανω απο την επιφανεια της Γης και ελπιζουμε να προσγειωθει ασφαλως με την βοηθεια αλεξιπτωτων. 

αυτο που μοιαζει με κατσαρολα, λεγεται κρυοστατης και ειναι το κομματι στο οποιο δουλευω εγω μαζι με αλλους δυο. με λιγα λογια οπως λεει και το ονομα του δουλεια του ειναι να παγωνει. θα παγωσει καποιες συσκευες σε θερμοκρασια -269 βαθμους κελσιου ετσι ωστε να μπορεσουν να κανουν αυτο που θελουμε. τρωει υγρο ήλιο και υγρο αζωτο.

εδω ειναι τα υπερσυγχρονα γραφεια μας. κοκα κολες και πατατακια ως πηγες ενεργειας. 

Η Παναγια η Απογειωστρα να βαλει το χερι της να εχει καλο καιρο την αλλη εβδομαδα.

Σαου Παουλου

το σαββατο το βραφυ πριν κοιμηθω, εστειλα ημεηλ στις 3 κοπελες απο το εργαστηριο που μενουμε στο ιδιο εργαστηριο για να τις καλεσω να παμε στο σαου παουλου.
αρνηθηκαν ευγενικα και εγω χαρηκα που εβαλα την υποχρεωση της προσκλησης χοχοχο.

6:30 το πρωι εφυγα για το σαου παουλου. εχοντας το σουπερ προγραμμα με αναλυτικες οδηγιες για το που πρεπει να παω και πως να παω απο τον φιλο μου που μενει στο Ριο (οπου υποτιθεται οτι εναι ολα τα κορμια. πρεπει να παω και να δω με τα ματια μου). 9 και κατι ημουν στο Σαου.

πρωτη σταση το μουσειο τεχνης της πολης. προσοχη ανοιγει στις 11 και περιμενα σαν τον βλακα 1 ωρα. επισης η πινακιδα στα αγγλικα δεν ελεγε οτι ειναι ανοιχτο την κυριακη και θα ειχα φυγει αν δεν κοιταγα και τα πορτογαλικα. εχει πολλους μεγαλους ζωγραφους αλλα το 90% των πινακων ειναι πορτρετα των πλουσιων της αναγεννησης. εμενα δεν μου πολυαρεσουν, οποτε κατεβηκα γρηγορα γρηγορα στον πρωτο οροφο που ειχε μια πολυ ωραια εκθεση ζωγραφικης. Προτεινεται μονο αν σας αρεσουν οι κλασσικοι πινακες. Το κτιριο απεξω φοβερο!

ολη η πολη αλλα και ολοι οι σταθμοι του μετρο ειχαν παρα πολυ ενδιαφερουσα αρχιτεκτονικη. υπηρχε ενα διαχυτο στυλ παντου. (μαζι με αρκετη φτωχια αλλα ηταν ενδιαφερον συνδυασμος)

στην japan town του σαου παουλου. Liberdade. δεκαδες μικρα μαγαζια/περιπτερα με ιαπωνικο φαγητο (πολυ καλο!) και διασπαρτα στους γυρω δρομους μαγαζια με ιαπωνικα προϊοντα. 

εδω εφαγα το φανταστικο παγωτο melona. νομιζω πως αυτα τα μαγαζακια με το φαγητο βρισκονται εκει μονο την κυριακη. 

η εντυπωσιακοτατη εισοδος της αιθουσας συναυλιων στο παρκο Ibirapuera. μαγικο. 

και το κτιριο και το παρκο. οι φωτο που εβγαλα απο το παρκο το αδικουν, ψαξτε στο google. νομιζω το παρκο ηταν το πιο ωραιο μερος που πηγα στην πολη. ειχε κατι καλοκαιρινο, χαρουμενο και ζωντανο. 

αυτο που μου εκανε την μεγαλυτερη εντυπωση ηταν το οτι ειδα μετα απο πολυ καιρο, ανθρωπους στο δρομο να κρατιουνται χερι χερι και να φιλιουνται στο δρομο ανεξαρτητα απο το τι ηλικια ειχαν. 

ακουτε ιαπωνες;;; ξυπνηστε! βαλτε ερωτα στην ζωη σας :)

καλη χρυση η ιαπωνια αλλα θα ηθελα να γινει λιγο λιγοτερο αποστειρωμενη. 

megane - ΦΚΘ

Ηθελα απο καιρο να γραψω για αυτην την ταινια, γιατι ηθελα να διηγηθω πως μια ταινια που ειχα παρακολουθησει στο φεστιβαλ Κινηματογραφου Θεσσαλονικης την βρηκα ως dvd στο κεντρικοτερο βιντεοκλαμπ της Οσακα.

Μεχρι τοτε νομιζα οτι οι ταινιες που προβαλλονται στο φεστιβαλ, αργοτερα καταληγουν να βρισκονται στην συλλογη του σκηνοθετη τους και οτι ο υπολοιπος κοσμος δεν ειχε καποιο αλλο τροπο να τις βρει.

Βλεποντας το dvd της εν λογω ταινιας στο ραφι διαπιστωσα πως το ΦΚΘ δεν ειναι αγνωστο και ασημαντο, γιατι ηταν η δευτερη φορα στην Ιαπωνια που “επεφτα” πανω του. Το 2005 στη Χιροσιμα ειχα συναντησει 2 κινηματογραφιστες που οταν τους ειπα οτι σπουδαζα στην Θεσσαλονικη ενθουσιαστηκαν γιατι ηξεραν το φεστιβαλ. (ηξεραν και την λεξη μαλακας, αλλα αυτο δεν αποτελει εκπληξη).

Η ταινια λεγεται Megane (μεγκανε) και σημαινει “γυαλια” (μυωπιας). Δεν εχω να γραψω πολλα για την ταινια, γιατι αυτη η ταινια δεν ειχε να κανει τοσο πολυ με την ιστορια αλλα πιο πολυ με την ηρεμια και με ομορφες μικρες στιγμες. Χωρις αυτο να σημαινει πως γινεται βαρετη.

Οπως εγραψε μια φιλη μπλογκερ: “Ήταν μια ωραία γλυκιά νωχελική καλοκαιρινή κωμωδία”.

Αυτη λοιπον η μπλογκερ μου θυμισε μια απο τις πιο ωραιες αναμνησεις που ειχα στην Θεσσαλονικη.

Με αυτην την μπλογκερ ημασταν στην ιδια αιθουσα, στην ιδια προβολη χωρις να γνωριζομαστε.

Διαβαστε εδω.

Ας γραψω λοιπον την ιστορια και απο την δικη μου πλευρα.

Εγω ειχα παει στην ταινια με την φιλη μου την Δαναη που καναμε μαζι Ιαπωνικα και kendo.

Μας ειχαν πει απο την αρχη οτι θα ειναι εκει η σκηνοθετης οποτε ειχα ηδη βαλει στο μυαλο μου οτι θα ηταν μια πολυ καλη ευκαιρια να της κανω καποια ερωτηση αν ειχα στα ιαπωνικα. Τοσο καιρο τα μαθαινα ενιωθα οτι επρεπε να τα χρησιμοποιησω καποτε!

Τελειωνει η ταινια και αρχιζουν τις ερωτησεις. Με επιασε ενα φοβερο αγχος. Αν την ρωτησω και δεν καταλαβει τι θελω να πω; Ειναι σωστο να την ρωτησω στα ιαπωνικα;

Ξεπερναω το αγχος μου τελικα, αρπαζω το μικροφωνο (καλα δεν το αρπαξα) Της εκανα την ερωτηση μου (αφου πρωτα της ειπα ποσο καταπληκτικη ταινια εχει φτιαξει κτλ κτλ χεχεχε). Ευτυχως ολα πηγαν καλα.

Στο τελος των ερωτησεων η κυρια που καθοταν στην θεση απο πισω μου ηρθε και μου μιλησε. Ηταν η μαμα της δημιουργου. Μου εξεφρασε την εκπληξη της και με ευχαριστησε.

Βγαινοντας απο την αιθουσα ημουν σε υπερενταση απο το προηγουμενο αγχος. Ειχα χαρει που τα Ιαπωνικα που μαθαινα μπορεσα να τα χρησιμοποιησω καπου, εστω και για λιγο στο Φεστιβαλ Κινηματογραφου Θεσσαλονικης.

Erisabetsu σε ευχαριστω παρα πολυ που μου θυμησες εκεινη την ημερα. Μου φαινεται απιστευτο οτι απο μια προβολη στο φεστιβαλ ξαναβρισκομαστε μεσα απο το ιντερνετ. Ποσο μικρη να ειναι αραγε η πιθανοτητα.

Υ.γ. Η ερωτηση που εκανα ειχε να κανει με τον τιτλο της ταινιας. Η ιστορια δεν ειχε καμια σχεση με γυαλια και ειπα να ρωτησω σε περιπτωση που δεν ειχα καταλαβει καποιο κρυμμενο μηνυμα. Η απαντηση ηταν η εξης: Μια μερα συνειδητοποιησα πως ολοι μου οι ηθοποιοι φορουσαν γυαλια. Ετσι αποφασισαμε να βγαλουμε την ταινια Megane.

Αν δειτε την ταινια η διαθεση σας θα γινει αναλαφρη. Ετσι νομιζω πως παρθηκε και η αποφαση για τον τιτλο, αναλαφρα J

Υ.γ.2 η φωτο στο μπλογκ της Erisabetsu που γραφει απο κατω “ο παρακατω νεαρος” ειναι απο το προσωπικο μου αρχειο…..